dvoglasnik
dvoglasnik (hrvatski jezik)
uredi| (1.1) | ||
| padež | jednina | množina |
|---|---|---|
| nominativ | dvoglasnik | dvoglasnici |
| genitiv | dvoglasnika | dvoglasnikâ |
| dativ | dvoglasniku | dvoglasnicima |
| akuzativ | dvoglasnik | dvoglasnike |
| vokativ | dvoglasniče | dvoglasnici |
| lokativ | dvoglasniku | dvoglasnicima |
| instrumental | dvoglasnikom | dvoglasnicima |
izgovor:
definicija:
imenica, muški rod
- (1.1) diftong[1], dva samoglasnika koja se nalaze jedan iza drugog uzastopce. Nisu odvojeni svaki za sebe, nego skupa tvore ili teže tvoriti jedan slog.
sinonimi:
- (1.1) dvoglas
antonimi:
primjeri:
srodne riječi:
sintagma:
frazeologija:
etimologija:
napomene:
prijevodi:
urediizvori:
uredi- ↑ Govor XXV (2008), 1 S. Habijanec: Fonološki opis hrvatskoga dvoglasnika i slovačkih dvoglasnika, str. 50
"...refleks dugoga jata u hrvatskom se jeziku ostvaruje kao jedinstveni dvoglasnik 'i͡e' koji se u realizaciji razlikuje od dvosložnog slijeda ije, ali i od jednosložnoga slijeda 'jē'."